 |
| Ընտրատեղամաս Արցախում |
«Արցախում կաշառքներն ընտրությունների
ժամանակ նոնսենս
(չլսված բան) է», - հունիսի 4-ին տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում
հայտարարեց «Սոցիոմետր» սոցիոլոգիական
հետազոտույթունների տնօրեն Ահարոն Ադիբեկյանը, ով մայիսի 26-27-ին Արցախում սոցիալական հարցումներ
է իրականացրել:
Առաջին հայացքից ուրախալի փաստ է թվում, բայց եթե փորձենք հասկանալ, թե ինչու՞ են Արցախում ընտրակաշառքները նոնսենս, կարող է այդ ամենն այդքան էլ ուրախալի չթվա:
Ընտրակաշառքները,
որքան էլ տարօրինակ լինեն, վկայում են ընտրական պայքարի մասին: Հայաստանի այս
տարվա խորհրդարանական ընրություններից առաջ ՀՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի կողմից ծախսված հսկայական գումարները
վկայում են քաղաքական պայքարի մասին, որովհետև հենց այնպես հսկայական գումարներ
չեն ծախսվում:
Արցախում ընտրակաշառքների նոնսենս լինելը մի՞գուցե պայմանավորված է քաղաքական պայքարի բացակայությամբ: Արցախն արևմտյան զարգացած երկիր չէ, որտեղ ընտրակաշառքի կարիքը չեն զգում սովորական մարդիկ: Արցախի քաղաքացիները ՀՀ քաղաքացիների պես 10-15 հազար դրամի կարիքն ունեն: Այս դատողությունից ելնելով` կարելի է ասել, որ Արցախում ընտրակաշառների նոնսենս լինելը պայմանավորված
է քաղաքական
պայքարի բացակայությամբ:
Մյուս կողից էլ,
դա կարելի է կապել Արցախի իշխանությունների կողմից քաղաքացիների վրա ճնշում գործադրելու
ավելի շատ լծակներ ունենալու
հնարարավորության հետ: Չէ՞ որ Արցախի քաղաքացիների
մեծ մասն աշխատում է պետական կառույցներում (Պաշտպանության բանակ և այլն): Քանի որ կան նման հնարավորություններ, անխոհեմ կլիներ մեծ գումարներ ծախսել:
Այս առումով ընտրությունները «հետաքրքիր» են անցնում զորամասերում: Ղարաբաղի զորամասերից մեկում ծառայած ծանոթներիցս
մեկը պատմում էր, որ անցած նախագահական
ընտրությունների ժամանակ սպան մատը դրել էր
«Բակո Սահակյան» անվան վրա ու պահանջել մատը դրած տեղում նշան դնել:
Ըստ ամենայնի, մայրաքաղաքային զորամասերում իրավիճակն ավելի լավ էր: Նույն 2007-ին ես ծառայում էի Ստեփանակերտի 8-րդ առանձին մոտոհրաձգային գնդում, ընտրությունների օրը ԼՂՀ քաղաքացիներին հրամայեցին հավաքվել գնդի ակումբում: Գնդի հրամանատարի դաստիարակչական գծով տեղակալն ասաց հետևյալ խոսքերը. «Տղե՛րք, դե գիտեք չէ՞ ում պիտի ձայն տաք: Բակո Սահակյանին: Եթե ընտրատեղամասում լրագրող մոտենա, կասե՛ք, որ մեզ ոչ ոք ոչինչ չի ասել»: 8-րդ մոտոհրաձգային գնդի զինվորները, այնուամենայնիվ, սեփական ընտրություն կատարելու հնարավորություն ունեին:
Հայկ
Ղազարյան
