 |
| Մեկ էլ՝ Նիկոլի հարվածը տեսա տեր Սարգիսի ծնոտին… չխկաց ծնոտը… |
Նոյեմբեր ամիսն էր: Փոքր հորեղբորս ծառայող որդուն ընկերների հետ մի օր տեսակցելու էինք գնացել: Վարորդը Նիկոլն էր, իսկ կողքիս՝ Կարենը: Պյատիգորսկյան շանսոնը խարխուլ ճանապարհի հետ մեկտեղ թափ էր տալիս մինչև սրտխառնոց: Հետներն այդքան մոտ չեի, որ խնդրեի անջատեին, թարսի պես էլ դինամիկն ականջիս տակ էր. А любовь слепая Болью истезает. Пиковая
дама Сдай свою игру…
Արդեն մթնշաղում էր, և մի պյատիգոսրկյան կատարողին հաջորդում էր մյուսը. В каждом сердце есть больная рана. В
каждом сердце не стихает плач,
