"Мелине страдает лейокозом, люди добрые помогите!"

Из странички "Одноклассника"

karabakh-open.info

Семья Авшарян из села Шехер Мартунинского района вместе с дочерью – 16-летней Мелине, уже отправлялись в Ереван, когда мы встретились с ними в Степанакерте. Наша беседа была, в основном, с матерью Мелине.

Мелине должна пройти в Ереване 5-й курс лечения. Она страдает острым лейкозом (рак крови).

До операции необходимо провести переливание крови, а соответствующего донора пока не нашли. Дорогостоящую операцию в Ереване не делают. “У нас нет таких средств, мы ищем спонсора. Операция стоит 100-150 тысяч евро. Но до операции необходимо найти соответствующего донора, Такие операции дела-т в Германии, во Франции, Израиле, Иране, Москве и Санкт-Петербурге”, - говорит мать девочки – Нвард Авшарян.

Հայկական ունիոնիզմ | Հետք online

Մոլդովայում ու Ռումինիայում ապրող մարդկանց մեջ ծագում է մի հարց. ինչո՞ւ չեք միանում, չէ՞ որ նույն ժողովուրդ եք, լեզուն նույն է և այլն: Բելառուսի ու Ռուսաստանի միջև այսօր սահմանները բաց են, այս երկու երկրների քաղաքացիները կարող են ազատ ճամփորդել ու աշխատել իրար հետ: Սակայն Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկոն կատաղի պաշտպանում է իր երկրի ինքնիշխանությունը:
Մոլդովայի նախկին նախագահ Վլադիմիր Վորոնինն էլ հիացմունքով չէր ընդունում Ռումինիայի հետ միացման գաղափարը, իսկ այժմյա նախագահ Նիկոլաե Տիմոֆտին ասում է. «Մոլդովայի ժողովուրդը պիտի որոշի միացման գաղափարը»: Ինչո՞ւ է այսպես: Սա բացատրվում է նրանով, որ ոչ Մոլդովայի, ոչ էլ Բելառուսի նախագահները, բնականորեն, ցանկություն չունեն հրաժարվել նախագահի պաշտոնից ու կարգավիճակից և դառնալ, լավագույն դեպքում, մարզպետներ:

Ճիշտ է, կա վարկած, որ միացման դեպքում Մերձդնեստրը լուրջ փաստարկ կունենա Մոլդովայի կազմից դուրս գալու համար: Բայց, այնուամենայնիվ, դժվար թե Լուկաշենկոն կա Տիմոֆտին սեփական կամքով մի օր կասեն՝ ցտեսություն, այսուհետև մենք նախագահներ չենք, սեփական կամքով մենք հրաժարվում ենք նախագահ լինելուց: Դժվար է պատկերացնել, առավելևս, որ նախագահներից բացի՝ երկրի բոլոր նախարարները, մարզպետները, քաղաքապետները, ժպիտները դեմքներին, կասեն՝ ցտեսություն, մենք հրաժարվում եմ մեր պաշտոններից:

Արցախում կաշառքներն ընտրությունների ժամանակ նոնսենս է՞: Իսկ ինչու՞ է նոնսենս

Ընտրատեղամաս Արցախում

«Արցախում կաշառքներն ընտրությունների ժամանակ նոնսենս (չլսված բան) է», - հունիսի 4-ին տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում հայտարարեց «Սոցիոմետր» սոցիոլոգիական հետազոտույթունների տնօրեն Ահարոն Ադիբեկյանը, ով մայիսի 26-27-ին Արցախում սոցիալական հարցումներ է իրականացրել:

Առաջին հայացքից ուրախալի փաստ է թվում, բայց եթե փորձենք հասկանալ, թե ինչու՞ են Արցախում ընտրակաշառքները նոնսենս, կարող է այդ ամենն  այդքան էլ ուրախալի չթվա:

Ընտրակաշառքները, որքան էլ տարօրինակ լինեն, վկայում են ընտրական պայքարի մասին: Հայաստանի այս տարվա խորհրդարանական ընրություններից առաջ ՀՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի կողմից ծախսված հսկայական գումարները վկայում են քաղաքական պայքարի մասին, որովհետև հենց այնպես հսկայական գումարներ չեն ծախսվում:  

Արցախում ընտրակաշառքների նոնսենս լինելը մի՞գուցե պայմանավորված է քաղաքական պայքարի բացակայությամբ: Արցախն արևմտյան զարգացած երկիր չէ, որտեղ ընտրակաշառքի կարիքը չեն զգում սովորական մարդիկ: Արցախի քաղաքացիները ՀՀ քաղաքացիների պես 10-15 հազար դրամի կարիքն ունեն: Այս դատողությունից ելնելով` կարելի է ասել, որ Արցախում ընտրակաշառների նոնսենս լինելը պայմանավորված է քաղաքական պայքարի բացակայությամբ:

Մյուս կողից էլ, դա  կարելի է կապել Արցախի իշխանությունների կողմից քաղաքացիների վրա  ճնշում գործադրելու ավելի շատ լծակներ ունենալու հնարարավորության հետ:  Չէ՞ որ Արցախի քաղաքացիների մեծ մասն աշխատում է պետական կառույցներում (Պաշտպանության բանակ և այլն): Քանի որ կան նման հնարավորություններ, անխոհեմ կլիներ մեծ գումարներ ծախսել:

Այս առումով ընտրությունները «հետաքրքիր» են անցնում   զորամասերում: Ղարաբաղի զորամասերից մեկում ծառայած ծանոթներիցս մեկը պատմում էր, որ անցած նախագահական ընտրությունների ժամանակ սպան մատը դրել էր «Բակո Սահակյան» անվան վրա ու պահանջել մատը դրած տեղում նշան դնել:

Ըստ ամենայնի, մայրաքաղաքային զորամասերում իրավիճակն ավելի լավ էր: Նույն 2007-ին ես ծառայում էի Ստեփանակերտի 8-րդ առանձին մոտոհրաձգային գնդում, ընտրությունների օրը ԼՂՀ քաղաքացիներին հրամայեցին հավաքվել գնդի ակումբում: Գնդի հրամանատարի դաստիարակչական գծով տեղակալն ասաց հետևյալ խոսքերը. «Տղե՛րք, դե գիտեք չէ՞ ում պիտի ձայն տաք: Բակո Սահակյանին: Եթե ընտրատեղամասում լրագրող մոտենա, կասե՛ք, որ մեզ ոչ ոք ոչինչ չի ասել»: 8-րդ մոտոհրաձգային գնդի զինվորները, այնուամենայնիվ, սեփական ընտրություն կատարելու հնարավորություն ունեին:

Հայկ Ղազարյան        

Բաժանվող ընտրակաշառքները վկայում են, որ իշխանությունները վախ ունեն` ի հեճույքս նրանց, ովքեր վստահ են, որ Հայաստանում ոչինչ չի փոխվում

1991թ. - Դու մեր սուրբ փրկիչն ես:
Մի քանի տարի անց. - Հե-ռա-ցի՛ր...

Մի քանի օր առաջ «Կոնգրես» հյուրանոցում լրագրողների համար տեղի ունեցավ «2012թ. խորհրդարանական ընտրությունների արժանահավատ, պատասխանատու և հավասարակշռված լուսաբանում»  երկօրյա սեմինար-վերապատրաստում:

Առաջին օրվա ամփոփման ընթացքում իրավաբաններից մեկը ասաց, որ ինքը հաճախակի է զրուցել  իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների  հետ, և նրանք իրեն անկեղծ խոստովանել են, որ անգամ ընտրություններում պարտվելու դեպքում չեն զիջի աթոռները:

Իսկ մեկ ուրիշը այն տարածված կարծիքը հաստատեց, որ ամենաարդար ընտրությունները 1991 թվականաին տեղի ունեցած նախագահական ընտրություններն էին:

Այն, որ իշխանությունները  աթոռները ամեն գնով չեն զիջի, միանգամայն բնական է: Ինչպես կարելի է պատկերացնել, պարտվելուց հետո նախագահը և ՀՀԿ-աներ պիտի ասեն “Goodbye” ու սկսեն զբաղվել մեկ ուրի՞շ աշխատանքով:  Մյուս կողմից էլ, առատորեն բաժանվող ընտրակաշառքները վկայում են այն մասին, որ ներխորհրդարանական կուսակցությունները վախ ունեն կորցնել իշխող դիրքերը:

Լևոն Տեր-Պետրոսյանին փոխարեն եկավ Ռոբերտ Քոչարյանը, Քոչարյանի տեղ` Սերժ Սարգսյանը. նշանակում է, որ Հայաստանում իշխանափոխություն, այնուամենայնիվ, տեղի է ունենում:

Արտասահմանցիները (միջինասիացիները) Երևանի ու հայերի մասին

Թալղաթ Աքիշով

Արդեն հինգ ամիս է, ինչ Երևանի Կովկասի ինստիտուտում սովորում են ուսանողներ Ղրղզստանից ու Տաջիկստանից: Ղրղզստանից երեք տղա` Թալղաթ Աքիշովը, Բահրոմ Ռահմանկուլովը և Սալամաթ Օրունտաևը, իսկ Տաջիկստանից երկու աղջիկ` Ֆառանգիս Նաբիևան ու Գուլջահոն Համրոզոդան:  

Թալղաթ Աքիշովը երբ առաջին անգամ Երևանում իրար թևանցուկ արած տղաների է տեսել, կարծել է, թե համասեռամոլներ են: Ավելի ուշ, համակուրսեցիները բացատրել են, որ նրանք ընդհանրապես համասեռամոլների հետ ոչ մի ընդհանուն բան չուեն, նրանք քյարթու տղաներ են, ովքեր սև շորեր են հագնում, հազվադեպ են թրաշվում ու խոսելաոճն ուրիշ է:  Թալղաթը այս բացատրությունից հետո կարծել է, որ քյարթերը ռոքերներ են, իսկ տաջիկուհի Գուլջահոն Համրոզոդան` ազգային փոքրամասնություն:

Թալղաթ Աքիշով (Ղրղզստան, Օշ)-Հայաստանում մարդիկ կուլտուրական են: Ինձ դուր են գալիս հայկական կերակրատեսակները, հատկապես` խաշը: Ես կարծում եմ, որ Մատենադարանը` հին ձեռագրերի ու փաստաթղթերի թանգարանը, ուղղակի հրաշք է: Ինձ դուր է եկել նաև այն հանգամանքը, որ սեփական գիր ունեք և լատինական տառեր կամ կիրիլիցա չեք օգտագործում: Երևանը իմ Օշից տարբերվում է նրանով, որ մոնոէթնիկ է: Ինձ Օշը հենց դրանով է դուր գալիս:

 Բահրոմ Ռահմանկուլովը ազգությամբ տաջիկ է:  Բահրոմը նկատել է, որ հայերենում կան բառեր, որոնք համընկնում են տաջիկերենի հետ, օրինակ` դաս-դարս, բժիշկ-փժիշկ և այլն:

Բահրոմ Ռահմանկուլով (Ղրղզստան, Բատկեն)- Շատ լավ է, որ հայտնվել եմ Երևանում: Հայերը շատ հարուստ մշակույթ ունեն:
Ինձ այստեղ դուր չի գալսի այն, որ Հայաստանը մոնոէթնիկ երկիր է: Երբ մի երկրում տարբեր ազգություններ են լինում, մի տեսակ ավելի հետաքրքիր է լինում:

 Սալամաթ Օրունտաև(Ղրղզստան, Բիշկեք)- Ինձ համար այստեղ ոչինչ չփոխվեց, քանի որ նույն ապրելակերպն եմ վարում, ինչ Բիշկեքում: Ինչպես Երևանում, այնպես էլ Բիշկեքում, կյանքը արագ տեմպերով է ընթանում, ինչը այդքան էլ լավ չէ: Կարծում եմ Երևանն ու Բիշկեքը նույնանման քաղաքներ են:

Ֆառանգիս Նաբիևա (Տաջիկստան, Դուշանբե)- Ես այստեղ ինձ զգում եմ ինչպես տանը: Քաղաքում երբ մարդիկ իմանում են, որ մենք արտասահմանից ենք, ուրախանում են:

Ինձ այստեղ դուր չի գալիս այն, որ ավտոմեքենանները չեն կանգնում հետիոտնային ճանապարհի վրա  ու  մարդիկ աղբը շպրտում են փողոցում, երբ աղբարկղը նրանց կողքին է: Բացի այդ, հացամթերքը ու հագուստեղենը Հայաստանում շատ թանկ արժե: Չնայած դրան, այստեղ մարդկանց սոցիալական վիճակը ավելի բարվոք է, քան Տաջիկստանում:                                                                                                                                                                                                                                            

Գուլջահոն Համրոզոդա (Տաջիկստան, Դուշանբե) - Այստեղ ավելի շատ խանութներ կան, քան Դուշանբեյում: Նկատվում է, խոսքի ազատությունը ավելի շատ է, քան մեզ մոտ: Այստեղ ընդդիմությունն էլ է շատ ակտիվ:

Նույնն ասեմ, ինչ Ֆառանգիսը` Երևանը թանկ քաղաք է, հատկապես թանկ են շորերն ու հացամթերքը, բայց մարդիկ ավելի լավ են ապրում, քան մերոնք: Մերոնք` իրենց աշխատավարձերով, չենք կարա ապրել Երևանում: Երևի դրա համար էլ արտագաղթը շարունակվում է: 

Հայկ Ղազարյան

Երևանում սովորող տաջիկ ուսանողուհի. «Դժվար թե այս քանի օրը Տաջիկստանում հեղափոխություն լինի, սակայն ժողովուրդը ինչ-որ մի բանի է սպասում»

Այստեղ խմբեր էին ստեղծում ու քննադատում նախագահին

Մարտի 3-ին Տաջիկստանի ինտերնետ-պրովայդերները արգելափակեցին չորս կայք` Facebook.com-ը, Zvezda.ru-ն, Tjnews.com-ը և Maxala.org-ը: Իսկ մինչ այդ Տաջիկիստանում արդեն անհասանելի էին Fergna.ru և Centrasia.ru կայքերը: Այդ մասին հաղորդում է «Ասիա-պլյուս» լրատվամիջոցը: Նման կարգադրում կատարեց Տաջիկստանի հանրապետությանն առընթեր կապի Ծառայությունը, որը մարտի 2-ին նամակ ուղղարկեց երկրում գործող պրովայդերներին:

Zvezda.ru կայքը, ամենայն հավանականությամբ, արգելափակել են այնտեղ տեղադրված «Տաջիկստանը հեղափոխության նախօրեին է» հոդվածի համար: Իսկ թե ինչու է փակվել «Facebook» սոցիալական ցանցը, փորձեցինք պարզել Երևանի Կովկասի ինստիտուտում սովորող տաջիկ ուսանողուհիներից: Պետք է նշել, որ աղջիկները սկզբում մի քիչ վախվորած էին պատասխանում մեր հարցերին:

Եգիպտական հեղափոխության հիմնական պատճառը ո՛չ կոռուպցիան էր, ո՛չ գործազրկությունը, և ո՛չ էլ աղքատությունը

Եգիպտոս, 2011 թ.

Գիտե՞ք, որ եգիպտական հեղափոխության բուն պատճառները, ի տարբերություն ԶԼՄ-ներում տեղ գտած շաբլոնային բացատրություննների, ո՛չ տնտեսական լճացումն էր (ստագնացիա), ո՛չ երկրում տիրող կոռուպցիան, ո՛չ գործազրկությունը, և ո՛չ էլ աղքատությունը: Այդպիսի եզրակացության հանգեցին «Եգիպտական հեղափողություն-2011 թվական. կառուցվածքային-ժողովրդագրական վերլուծություն» ուսումնասիրության հեղինակները:

Տնտեսական լճացումն է՞ր պատճառը

Մուբարաքի օրոք (1981-2011) եգիպտական տնտեսությունը աճեց 4.5 անգամ, ինչը աշխարհի երրորդ պետությունների համար լավագույն ցուցանիշնեերից մեկն էր: Հատկանշական է, որ անգամ համաշխարհային ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի ժամանակ Եգիպտոսի տնտեսությունը վերելք ապրեց: «Եգիպտական իշխանությունները տնտեսական անկումը բավականին հաջող կերպով կանխեցին: 2010-ին Եգիպտոսում նորից տնտեսական աճ գրանցվեց». ասվում է հետազոտության մեջ:

Կոռուպցիան է՞ր պատճառը

Եգիպտոսը կոռուպցիայի առումով այդքան էլ բարվոք վիճակում չէր գտնվում, սակայն, եթե լուրջ ընդունենք Transparency International-ի փարձագետներին գնահատականները, ապա նույնը կարելի է ասել աշխարհի երրորդ (և երկրորդ) պետությունների շարքը մտնող տասնյակ երկրների մասին: Նույն կազմակերպության համաձայն` կոռուպցիայի առումով Եգիպտոսը 112-րդ տեղում է գտնվում, իսկ Հայաստանը` 129-րդ: (Եթե կոռուպցիան ընդունենք որպես եգիպտական հեղափոխության հիմնական գործոն, ապա այս դեպքում հետևյալ հարցն է ծագում` ինչու՞, օրինակ, Հայաստանում  հեղափոխություն չեղավ)

Հեղափոխությունը գործազուրկների բաժինն է՞
Վերջին 20 տարիների ընթացքում գործազրկությունը Եգիպտոսում մերթ աճում էր, մերթ կրճատվում: Սակայն 2000 թվականից սկսված գործազուրկների քանակը կրճատվեց:

Ինչպես ուրիշ երկրներում, այնպես էլ Եգիպտոսում, գործազուրկների քանակը մեծացավ համաշխարհային ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի ժամանակ: Սակայն 2010-ին գործազուրկների քանակը նորից սկսեց կրճատվել:

Նախահեղափոխական Եգիպտոսում գործազրկության մակարդակը ավելի ցածր էր, քան ԱՄՆ-ում, Ֆրանսիայում, Լեհաստանում, Թուրքիայում, Իռլանդիայում, և  գրեթե երկու անգամ ցածր, քան Լատվիայում ու Իսպանիայում: Ուրեմն միայն այս գործոնը հեղափողության պատճառ համարելը, անհիմնավորված է:

Արդյոք այդքան աղքատ է՞ր Եգիպտոսը
Հետազոտության հեղինակները եկան նաև այն եզրակցության, որ տնտեսկան անհավասարակշռվածությունը Եգիպտոսում կարելի է բարձր մակարդակի համարել, եթե որպես չափորոշիչ վերցնենք սկանդինավյան երկրները: Իսկ համաշխարհային չափանիշներով, Եգիպտոսը  տնտեսապես բավականին հավասարակշռված էր:

Շատ փարձագետներ խոսելով եգիպտական հեղափոխության պատճառների մասին, նշում են ծայրահեղ աղքատությունը: Հարկ է համարել, որ «եգիպտատական աղքատությունը» ասվածը շատ յուրահատուկ հասկացություն է: Ամենաշատը նշվում էր այն փաստը, որ եգիպտացիների 40%-ը ապրում է օրական 2-ից էլ պակաս դոլարով: Բայց ոչ ոք չէր նշում ծայրահեղ աղքատության ցուցանիշները, թե քանի եգիպտացի էր օրական 1 դոլարով ապրում: Եգիպտոսում  իրավիճակը այդ ցուցանիշով աշխարհում լավագույններից էր և կարելի էր համեմատել Շվեդիայի, ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի կամ Ավստրալիայի հետ, ինչը խոսում է ծայրահեղ աղքատության արմատախիլության մասին (օրինակ, 2008 թվականի տվյալներով Հայաստանում բնակչության 3.1 %-ը ծայրահեղ աղքատ էր):

Լուսանկարը տեղադրված է  Վիքիփեդիայի անգլիական տարբերակի Եգիպտական հեղափոխության մասին հոդվածում, որտեղ աղքատությունը ներկայացվում է հեղափոխության   հիմնական պատճառներից մեկը: Ուշադիր նայեք: