Հովտաշենն ասես նույն Աղդամն է, որտեղ մարդիկ են ապրում ու այդքան տխուր չէ պատկերը ) Հարթավայրային է )) Մի քիչ անսովոր ու հաճելի է քայլել նման ուղիղ փողոցներով )
Շաբաթ-կիրակիս որոշեցի անցկացնել Հովտաշենում, ընկերոջս մոտ` ընկեր Դոլուխանյանի: Սեպտեմբերից պատմություն է դասավանդում` Հովտաշենի ու հարևանության գտնվող էլ ավելի փոքր Նոր Սեյսուլանի երեխեքին (90 աշակերտ, ընդհանուր դպրոց է):
Գյուղը հետաքրքիր է նրանով, որ այստեղ խոսում են և՛ Արցախի, և՛ Հայաստանի շրջանների բարբառներով ու իրար շատ լավ հասկանում են, երբեմն միախառնվում են բարբառները: Ինչպես հուշում է Նոր Սեյսուլան անվանումը, գյուղի որոշ բնակիչներ Սեյսուլանից են (նաև հարևանությամբ գնտվող Յարիմջայից): Սեյսուլանը հիմա չեզոք գոտում գտնվող ավեր-անբնակ գյուղ է:
Ստեփանակերտից մի հիսուն կիլոմետր կլինի, Նոր Մարաղայից սկսած, երբ մայրուղուց ձախ ես թեքվում, սկսվում է անասֆալտ ու գյուղական ճանապարհը: Միանշանակ, հին Պազիկը այդ 15 կիլոմետրը շատ ավելի դժվար է տանում, քան մնացած 35-ը: Սակայն այդ 15 կիլոմետրանոց ճամփան կարելի է դրախտային համարել, համեմատած Արցախի մյուս գյուղական ճանապարհների հետ ))
Շաբաթ-կիրակիս որոշեցի անցկացնել Հովտաշենում, ընկերոջս մոտ` ընկեր Դոլուխանյանի: Սեպտեմբերից պատմություն է դասավանդում` Հովտաշենի ու հարևանության գտնվող էլ ավելի փոքր Նոր Սեյսուլանի երեխեքին (90 աշակերտ, ընդհանուր դպրոց է):
Գյուղը հետաքրքիր է նրանով, որ այստեղ խոսում են և՛ Արցախի, և՛ Հայաստանի շրջանների բարբառներով ու իրար շատ լավ հասկանում են, երբեմն միախառնվում են բարբառները: Ինչպես հուշում է Նոր Սեյսուլան անվանումը, գյուղի որոշ բնակիչներ Սեյսուլանից են (նաև հարևանությամբ գնտվող Յարիմջայից): Սեյսուլանը հիմա չեզոք գոտում գտնվող ավեր-անբնակ գյուղ է:
Ստեփանակերտից մի հիսուն կիլոմետր կլինի, Նոր Մարաղայից սկսած, երբ մայրուղուց ձախ ես թեքվում, սկսվում է անասֆալտ ու գյուղական ճանապարհը: Միանշանակ, հին Պազիկը այդ 15 կիլոմետրը շատ ավելի դժվար է տանում, քան մնացած 35-ը: Սակայն այդ 15 կիլոմետրանոց ճամփան կարելի է դրախտային համարել, համեմատած Արցախի մյուս գյուղական ճանապարհների հետ ))
Արդեն Հովտաշենում, Լուսանկարը արված է Պազիկից )) |