 |
| Koryun Aslamiziryan |
Միջօրե էր: Արեւը կիզում էր, ողողում, ներս սողոսկում պատուհանների միջով ու լցնում դատարկությունը: Հանկարծ երկաթե դուռը ճռռաց ու տեսարան բացվեց դեպի… Թու՜… այս ինչե՞ր եմ գրում: Ստեփանակերտում մայիսի երեքին նախատեսված են ազգային ժողովի ընտրություններ: Իմ զրուցակիցը պիտի դառնա երիտասարդ թեկնածու Կորյուն Ասլամիզյանը:
14.35-ին շարժվեցի դեպի նորակառույց շենքերից մեկը: Այնտեղ ծվարած սենյակներից մեկը պարոն Ասլամիզյանի նախընտրական շտաբն էր: 15.00-ին համարձակորեն դխդխկացրի դուռը: Դեպուտատը, ապագա, ինձ էր սպասում:
-Բարեւ ձեզ, պարոն Ասլամիզյան:
-Ըբարեւ ձեզ,- ձեռքերը հենեց սեղանին ու բարձրացավ. դանդաղ ու դանդաղ, շատ դանդաղ, իսկական slow motion էֆեկտով: (Slow motion-ով ձեռքս սեղմեց ու slow motion-ով էլ թոթվեց):
Վերջապես նստեցի, իսկ պարոն Ասլամիզյանը սուզվեց փափուկ բազկաթոռի մեջ:
Մաքրեցի կոկորդս, հանեցի բլոկնոտ-մատիտս…
-Սսուրճ կամ էլ թեյ…
-Ոչ, ոչ, շնորհակալ եմ պարոն Ասլամիզյան, սկսենք: Ափը կպցրեց ու կտրուկ հանեց ճակատից: -Սկսենք:
-Պարոն Ասլամիզյան, ո՞րն է ձեր կարգախոսը:
- «Ապավինիր ու թելադրիր», ինչպես նաեւ` «Հույս, հավատ, սե´ր», -ասաց խորհրդավոր, նման Կառլեոնեի խորաթափանց կերպարի:
-Իսկ… պարոն Ասլամիզյան, ի՞նչ նպատակով եք խորհրդարան գնում:
-Գնում եմ բարեփոխումների նպատակով,- (Բան փոխվեց նրա մեջ. slow motion-ը անհետացավ, դուրս թռավ պատանից ու… զրխկաց գետնին):
-Բայց ի՞նչ կարիք կա փոփոխությունների:
-Համաձայն եմ, որ իշխանությունները տիտանական աշխատանք են կատարել վերջին տարիներին,- նույն դոն Կառլեոնեի պես մի քանի անգամ գլխով տնտնգացրեց:
- Այդ դեպքում ի՞նչ կարիք կա փոփոխությունների:
-Ըմմ… կարիք կա, անպայման, փոփոխություններն անհրաժեշտ են, - հերիք չէ պատանից դուրս թռավ, մի հատ էլ, կարծես, մերկացավ պարոն երիտասարդ Ասլամիզյանը:
-Կոնկրետ ինչը՞ պիտի փոխվի:
-Շատ բան, պայծառ ապագա պիտի շարժվենք,- (ամաչեց` առաջին անգամ բաղնիք գնացող նորակոչիկի պես):
-Բայց ի՞նչ կարիք կա փոխելու, եթե մինչ այդ էլ նորմալ էր:
-Դեպի լավը պիտի շարժվենք, հասկանու՞մ եք,- նվաղեց ձայնը ապագա դեպուտատի:
-Դուք քննադատու՞մ եք ստեղծված իրավիճակը:
-Ոչ,- թուք կուլ տվեց Ասլամիզյանը, -ոչ, ինչ եք ասում, չեմ քննադատում, ինչպես կարելի է քննադատել:
-Բա ի՞նչն եք ուզում փոփոխել:
-Շատ ու շատ բան կա փոխելու:- Ջղայնացավ ու բազկաթոռում շուռումուռ եկավ:
-Օրինակ, ինչը՞,- ես էլ իմ հերթին ջղայնացա:
-Շատ բան:
-Իսկ ավելի՞ կոնկրետ:
-Կոնկրետ երկրի ներկա իրավիճակը, որ մարդկանց համար լավ լինի:
-Իսկ մինչ այսօր լավ չէ՞ր:
-Մինչ այսօր էր լավ էր:
-Դե եթե մի բան լավ էր, ի՞նչ կարիք կա փոփոխելու:
-Կարիք կա, ես… դժգոհ եմ,- համարձակվեց ասել Ասլամիզյանը:
-Քննադատու՞մ եք:
-Ոչ, իհարկե:
-Իսկ ինչի՞ց եք դժգոհ:
-Ներկա իրավիճակից:
-Բա ասում եք` ներկա իրավիճակը լավն է:
-Այո լավն է, դա մեր իշխանություններից մեծածավալ աշխատանքի շնորհիվ է:
-Բա թողեք շարունակեն մեծածավալ աշխատանքը:
-Ես ուզում եմ միանալ ու ինքս մասնակից դառնալ…
-Լավ, իսկ ի՞նչ կասեք խոսքի ազատության մասին:
-Գիտեք ինչ, ես կասեմ, որ այդ խոսքի ազատությունը քայքայում է ու ոտնահարում առաքինության սահմանները: Մեր երկրում խոսքի ազատություն ավելի շատ կա, քա նույն այդ ԱՄՆ-ում:
-Իսկ ի՞նչ կարող եք ասել ընդդիմության մասին:
-Գիտեք ինչ,- զվարթացավ Ասլամիզյանն ու դեմքին մանկական ժպիտ ծնվեց,- մեր երկրին ընդդիմություն պետք չէ:
-Ինչու՞:
-Դե,- (իր ծիծաղով ինձ էլ ժպտացրեց),- ի՞նչ ենք անում ընդդիմությունը:
-Դուք ասում եք ընդդիմություն պետք չի, իսկ բնակչության մի հատված գտնում է, որ պետք է:
-Գիտեք ինչ, այդ ընդդիմությունն այնքան տներ է քանդել, որ ասելու բան չէ: Հայրը, մայրն ու եղբայրն ասում են` տղա ջան, տանը նստիր, ի՞նչ գործ ունես այդ ընդդիմության հետ, բա նա էլ` գործ ունեմ: Ու այդպես տղան հեռանում է տնից: Ու այդպես ընդդիմությունը տնաքանդ գործեր է անում:
-Է՞լ ինչ կասեք ընդդիմության մասին:
-Կասեմ, որ այդ ընդդիմություն կոչեցյալների կոստյումները երկու ռազմերով մեծ են:
-Այնուամենայնիվ, նրանք էլ են գտնում, որ փոփոխություններ են անհրաժեշտ, նման են ձեզ:
-Օ՜, այդ ինչ եք ասում,- արդեն հանդարտություն էր ծորում Ասլամիզյանի դեմքից,- նրանք խորհրդարան են ուզում մտնել զուտ փողի համար:
-Իսկ դու՞ք:
-Ոչ, գումարը ինձ համար երկրորդական է:
-Իսկ ո՞րն է առաջնայինը:
-Առաջնայինը մեր երկրի ճակատագիրն է, մեր չքնաղ ու գողտրիկ երկրի ճակատագիրը:
ապրիլ 2015թ.
Հայկ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
* ԼՂՀ ԱԺ-2015 նախընտրական արշավը մոտավորապես այսպիսի պատկեր ուներ
Комментариев нет:
Отправить комментарий